Autor: Tadeusz Śliwiak
Duża chmura z małą chmurką,
jak mamusia ze swą córka,
wyszły sobie na niebieska łączkę,
Wiatr sukienki im podwiewa,
Kto by tam na wiatr się gniewał,
"Pobiegajmy, mamo podaj rączkę!"
Bo gdy chmura się pogniewa,
to wnet łzami się zalewa
i na ziemię wtedy deszcz pada.
"Figluj, chmurko, ale nie płacz".
Chcemy słońca, chcemy ciepła,
by czereśnie nam dojrzały w sadach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz